10 Mayıs - 25 Haziran 2006
On beş yıldır Fransız sanat sahnesi ne durumda? Bu sahnenin ayırdedici özellikleri ve baskın eğilimleri neler? Çehresini dönüştüren önemli değişiklikler oldu mu? “Panorama”sını çıkartmaktan çok “profil”inin eskizini çizme düşüncesinin ortaya koyduğu sorular bunlar. Panorama ve profil sözcükleri arasındaki anlamsal farklılık, burada yadsınmaz bir ağırlık taşır. Panorama kavramı, durumun genişletilmiş bir imgelemini ima eden bir kapsam ve boyut varsayarken, profil kavramı aynı anlamı taşımaz ve bir özet ya da genel bir bakış fikrini öne çıkarır; tıpkı bir sanatçının temel özelliklerini ortaya çıkarabilmek adına modelinin eskizini çıkarma gayretindeki gibi.
Fernand Braudel’in 1986’da yayınlanan L’identité de la France – Espace et Histoire (Fransa’nın Kimliği – Mekân ve Tarih) adlı önemli yapıtının ilk bölümünün başlığı “Fransa kendini çeşitlilik diye adlandırıyor” idi. Bu değerli üsluba bir yanıt niteliğindeki Profiller sergisi, tamamen kapsayıcı olmasa dahi, Fransa’da yaşayan ve çalışan, yerli ve yabancı olmak üzere her eğilimden ve tarzdan çağdaş yaratımın örnek gruplarını birleştirerek yaklaşık 40 sanatçının 60 yapıtını bir araya getirdi.
Fransa’da son 15 yıldır gelişim biçimiyle sanatsal üretimin durumunu öne çıkarmayı hedefleyen ve ‘Fransız Baharı’ etkinlikleri kapsamında gerçekleştirilen Profiller sergisinin düzenleyicisi olan ünlü sanat eleştirmeni Philippe Piguet serginin “hiçbir okulun, hiçbir grubun manifestosu olmadığını amacının çoğulcu bir yaratım özgürlüğünün açık fikirliliğini yansıtmak” olduğunu belirtiyor.
Sanatçılar: Adel Abdessemed, Adam Adach, Jean-Michel Alberola, Stephan Balkenhol, Claude Closky, Philippe Cognee, Stephen Dean, Richard Fauguet, Gregory Forstner, Bernard Frize, Jakob Gautel, Philippe Gronon, Marie-Ange Guilleminot, Pierre Joseph, Jason Karaindros , Regine Kolle, Christian Lapie, Natacha Lesueur, Isabelle Levenez, Olivier Masmonteil, Didier Mencoboni, Yan-Pei Ming, Jean-Luc Moulene, Bruno Perramant, Bernard Piffaretti, Pascal Pinaud, Eric Poitevin, Philippe Ramette, Sophie Ristelhueber, Georges Rousse, Samuel Rousseau, Yvan Salomone, Sarkis, Anne-Marie Schneider, Kristina Solomoukha, Barthelemy Toguo, Patrick Tosani, Xavier Zimmermann
On beş yıldır Fransız sanat sahnesi ne durumda? Bu sahnenin ayırt edici özellikleri ve baskın eğilimleri neler? Çehresini dönüştüren önemli değişiklikler oldu mu? “Panorama”sını çıkartmaktan çok...
1960’lı yıllarda, Alberto Giacometti yaşadığı kente, Paris’e, sokaklarını, kafelerini, atölyesini ya da karısı Annette’in dairesi gibi daha özel yerleri çizerek saygısını sunmuştur, bu çizimler onun en son kitabını oluşturacaktır: Paris sans fin (Sonsuz Paris).
Şöyle bir proje hayal edin: Birisi çıkıp, Bergman filmlerinde, perdede yüzlere yakın plan yapılan dakikaları saysın, sonra da bu sayıyı onun tüm filmlerinin süresine oranlasın. Benim hissim o ki, ortaya hiç de azımsanamayacak büyüklükte bir oran çıkacaktır.
Pera Öğrenme’nin Bu Bir Aşk Şarkısı Değil: Video Sanatı ve Pop Müzik İlişkisi sergisi kapsamında ve müzik terapisti Danny Lundmark eğitmenliğinde gerçekleştirilen, 7-14 yaş grubuna yönelik “Şarkını Yaz, Kaydet ve Dinle!” atölyesinde çocuklar kendi şarkılarını bestelediler!
Web sitemizi kullanarak çerezlere izin vermektesiniz. Ayrıntılı bilgi için çerez politikamızı inceleyebilirsiniz.
Salı - Cumartesi 10.00 - 19.00
Cuma 10.00 - 22.00
Pazar 12.00 - 18.00
Müze Pazartesi
günü kapalıdır.
Çarşamba günleri öğrenciler müzeyi
ücretsiz ziyaret edebilir.
Tam: 300 TL
İndirimli: 150 TL
Grup: 200 TL (toplu 10 bilet ve üstü)
