İtalyan Sinema Tarihi

  • 4 Mayıs 2014 / 12.30
  • 14 Mayıs 2014 / 16.00

Yönetmen: Carlo Lizzani
İtalya
, 165’, 1992, renkli
İtalyanca, Türkçe altyazıyla

Yeni gerçekçilik nedir? André Bazin bunu “veri” sineması ve “kurgulanmış habercilik” olarak adlandırıyordu, çünkü öncülleri, bu yönetmenlerin kendilerini özdeşleştirdiği anti-Faşist hareketteydi. Her ne kadar Renoir’a da borçlu idiyseler de (Luchino Visconti de, Michelangelo Antonioni de onunla çalışmıştı), yeni-gerçekçiler filme aldıkları gerçekliğin bütününe saygı duyuyordu. Daha akademik belgesel bir yaklaşım olarak Carlo Lizzani’nin 1992’de “Antologia del Cinema Italiano” (İtalyan Sineması Antolojisi) dizisi için yaptığı bu belgesel, yeni-gerçekçiliği 1942’den 1954’e uzanan geniş bir bağlamda ele alıyor.

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Roma, Açık Şehir

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Hemşehri

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Almanya, Sıfır Yılı

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Stromboli

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Umberto D

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Ekmek, Aşk ve Hayal

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Aylaklar

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

İtalya’ya Yolculuk

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Orgosolo Haydutları

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

Cesare Zavattini

Masalın Sonu<br/>İtalyan Yeni Gerçekçiliği

İtalyan Sinema Tarihi

Geceye Doğru: Cadılar Bayramı Özel

Geceye Doğru: Cadılar Bayramı Özel

Pera Film, Cadılar Bayramı yaklaşırken takipçileri için bir izleme listesi paylaşıyor! Listede, kült filmlerden yakın dönem sinema örneklerine, türler arası gezinen tuhaflıklarla dolu 10 film yer alıyor.

Rineke Dijkstra Bana Bak!

Rineke Dijkstra Bana Bak!

“Portre insanlık durumunun dışından ve de içinden bahseder, bir kişinin fiziği kadar psikolojisini de yansıtır –ya da yansıtmalıdır.”

Sergey Parajanov Anlatıyor

Sergey Parajanov Anlatıyor

“Olabilecek en kötü hapishane koşullarıyla karşılaştığımda, bir seçim yapmak zorunda olduğumu anladım: ya dibe vuracaktım ya da bir sanatçı olacaktım.”