Yönetmen: Jean-Luc Godard
Oyuncular: Brigitte Bardot, Jack Palance, Michel Piccoli
Fransa, İtalya, 102’, 1963, renkli
Fransızca, Türkçe altyazıyla
Sinema tarihinde hiçbir yönetmen, insan ilişkileriyle film tarihi arasındaki bağlantı konusunda Jean-Luc Godard kadar saplantılı değildir. 1963 tarihli filmi Nefret, bu saplantısının en açık ve en dokunaklı örneğidir. Amerikan film yapımcısı Jeremy Prokosch (Jack Palance), Homeros’un Odysseia’sının film uyarlaması için Avusturyalı yönetmen Fritz Lang’la (kendisini oynuyor) anlaşır. Lang’ın bu malzemeyi bir sanat filmi haline getirmek için yaptıklarından memnun kalmayan Prokosch, bunun üzerine romancı ve oyun yazarı Paul Javal’a (Michel Piccoli), senaryoyu elden geçirme işini verir. Sanatsal ifadeyle ticari fırsat arasındaki çatışmaya koşut olarak Paul’le karısı Camille Javal’in (Brigitte Bardot) arası aniden açılır; milyoner bir playboy olan Prokosch’la yalnız bırakılan Camille, Paul’den uzaklaşır. Bir karı-kocanın birbirinden giderek uzaklaşmasını konu alan bir Alberto Moravia hikayesine dayansa da, Godard’ın versiyonunda kendi yaşamıyla kasıtlı koşutluklar söz konusudur: Paul, Camille ve Prokosch; sırasıyla Ulysses, Penelope ve Poseidon’a tekabül eder, ama aynı zamanda bazı yönleriyle Godard, karısı Anna Karina (Godard’ın baş kadın oyuncu tercihi) ve filmin dağıtımcısı Joseph E. Levine’a da benzer. Bir noktada Bardot siyah bir peruk takar ve Karina’ya benzer. Michel Piccoli de Brigitte Bardot’nun eski kocası ve Zorba film yapımcısı Roger Vadim’e biraz benzer. Filmin ilginç yönlerinden biri de Dante’yle –özellikle de İnferno’da, Kanto XXVI’da Ulysses’in Herkül Sütunları’nı geçip dünyanın öbür ucuna doğru çıktığı ölümcül yolculukla- ve Friedlich Hölderlin’in şiiri “Dichterberuf”’la (“Şairin Mesleği”) ilgili tartışmadır.
1962’de fluxus hareketinin önde gelen üyelerinden Philip Corner, Piano Activities (Piyano Etkinlikleri) başlıklı bir performans sırasında yaptıklarıyla ciddi müzik çevrelerinde büyük olay yaratmıştı.
“Portre insanlık durumunun dışından ve de içinden bahseder, bir kişinin fiziği kadar psikolojisini de yansıtır –ya da yansıtmalıdır.”
Manolo Valdés’in resimleri, maddesel bir mevcudiyet arayışındayken, bu arayış onun heykellerinde daha da belirgindir. Her geçen yıl, bu alanda daha üretken hale gelir. Günümüzde heykel, sanatçının zamanının ve çabalarının büyük bir bölümünü kapsıyor.
Web sitemizi kullanarak çerezlere izin vermektesiniz. Ayrıntılı bilgi için çerez politikamızı inceleyebilirsiniz.
Salı - Cumartesi 10.00 - 19.00
Cuma 10.00 - 22.00
Pazar 12.00 - 18.00
Müze Pazartesi
günü kapalıdır.
Çarşamba günleri öğrenciler müzeyi
ücretsiz ziyaret edebilir.
Tam: 300 TL
İndirimli: 150 TL
Grup: 200 TL (toplu 10 bilet ve üstü)
