Sinemanın Erken Döneminde Renk Fantezisi

Sinemanın erken döneminde renk seyirciyi daha da çok etkilemek amacıyla yeni bir unsur olarak kullanılmaktaydı. İlk başlarda elle uygulanan film renklendirme işlemi, gittikçe daha sofistike ve yarı-otomatikleşmiş bir hal alarak sesin devreye girmesiyle tamamen ortadan kalktı. Gerçekçi biçimde (moda görüntülerinde görüldüğü gibi) ya da tamamıyla hayal ürünü (masallar gibi) renklendirilmiş filmler siyah beyaz gösterildiklerinde, anlamlarını büyük ölçüde yitiriyorlar.

EYE Filmmuseum arşivinden alınan filmlerin gösterimlerine,sessiz film müzisyeni Stephen Horne canlı performansıyla, Mariann Lewinsky ise sunumla eşlik edecek.

Filmler:
Ouled-Nail Dansı
Altın Tutkusu
Paris’ten Son Moda
Çantalar Macar Nakışları – fragman
Jüpitere Yolculuk
Renk Fantezisi Tanıtım Filmi

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Pera Müzesi'nin 10. Yılı için 100 Yıllık Filmler: Renkli Sessizler

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Gerçek(üstü) Renkler

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Sinemanın Erken Döneminde Renk Fantezisi

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Bilge Nathan

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Diğerlerinden Farklı

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Osmanlı Görüntüleri Seçkisi

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Charlie Chaplin Kısaları

2. Uluslararası İstanbul Sessiz Sinema Günleri

Bir Hafta

Bergman’da Yüzler/ Aynalar/ İllüzyonlar

Bergman’da Yüzler/ Aynalar/ İllüzyonlar

Şöyle bir proje hayal edin: Birisi çıkıp, Bergman filmlerinde, perdede yüzlere yakın plan yapılan dakikaları saysın, sonra da bu sayıyı onun tüm filmlerinin süresine oranlasın. Benim hissim o ki, ortaya hiç de azımsanamayacak büyüklükte bir oran çıkacaktır. 

Sonsuz Paris (1959-1965)

Sonsuz Paris (1959-1965)

1960’lı yıllarda, Alberto Giacometti yaşadığı kente, Paris’e, sokaklarını, kafelerini, atölyesini ya da karısı Annette’in dairesi gibi daha özel yerleri çizerek saygısını sunmuştur, bu çizimler onun en son kitabını oluşturacaktır: Paris sans fin (Sonsuz Paris). 

"Mimarlık ile Dans"

"Mimarlık ile Dans"

Sanırım Frank Zappa (bazıları bunu Laurie Anderson’ın söylediğini iddia ediyor) bir söyleşisinde “müzik üzerine yazmak mimarlık ile dans etmeye benzer” demiş.